Positieve psychologie

Martin Elias Peter Seligman (12 augustus 1942 – Albany, New York) werd geboren in een Joods gezin uit de middenklasse. Al op jonge leeftijd viel hij op als een goede leerling met een sterke belangstelling voor filosofie, wetenschap en menselijke motivatie.

Seligman studeerde filosofie aan Princeton University in 1964 (cum laude). Hoewel hij twijfelde tussen een toekomst in de filosofie of de psychologie, koos hij uiteindelijk voor psychologie. In 1967 promoveerde hij aan de University of Pennsylvania. Zijn vroege onderzoek richtte zich op leren, gedrag en motivatie.

Learned helplessness

Een van zijn bekendste bijdragen uit deze periode is de theorie van aangeleerde hulpeloosheid. In experimenten met honden ontdekte hij dat dieren die langdurig oncontroleerbare elektrische schokken toegediend kregen, uiteindelijk stopten met pogingen eraan te ontsnappen. Dat deden ze zelfs wanneer het deurtje van hun kooi werd opengezet en weglopen weer mogelijk werd.

Vertaling naar depressie

Dit gedrag vertaalde hij naar de menselijke ervaring: mensen die langdurig het gevoel hebben dat hun acties geen effect hebben, kunnen in een toestand van passiviteit en wanhoop terechtkomen (vergelijkbaar met depressie).

Voorzitter APA

In 1998, toen hij voorzitter werd van de American Psychological Association (APA), maakte Seligman een omslag. Hij stelde dat de psychologie zich te lang heeft gericht op wat er mis was met mensen. In plaats daarvan pleitte hij nu voor een bredere benadering met aandacht voor welbevinden, zingeving, sterke kanten van de mens en menselijke bloei. Zo werd hij de grondlegger van de positieve psychologie.

PERMA-model

Seligman ontwikkelde onder andere het PERMA-model (Positive emotion, Engagement, Relationships, Meaning, Accomplishment), waarmee hij de pijlers van psychologisch welbevinden beschreef. Hij schreef over het belang van persoonlijke sterke kanten, optimisme, dankbaarheid en zingeving. Zijn werk werd toegepast in therapie, coaching, onderwijs en zelfs bij het Amerikaanse leger in programma’s voor mentale veerkracht.

Bekende boeken van zijn hand:

“Learned Helplessness” (1975),

“Learned Optimism” (1991),

“Authentic Happiness” (2002)

“Flourish” (2011).

Seligman is als hoogleraar verbonden aan de University of Pennsylvania en leidt daar het Positive Psychology Center. Zijn werk heeft bijgedragen aan een fundamentele verschuiving in de psychologie: van probleemgericht naar krachtgericht denken. In plaats van alleen te vragen “wat is er mis met mensen?”, stelde hij de vraag: “wat maakt het leven de moeite waard?”

Voor meer info over de praktische toepasbaarheid van positieve psychologie: Lees verder.