in beweging komen en blijven
Motivatie is één van de meest intrigerende krachten in het menselijk bestaan. Waarom staan we op in de ochtend? Waarom zetten we door als iets moeilijk wordt? Waarom zoeken we naar plezier, betekenis of succes? Achter al deze gedragingen ligt motivatie, de innerlijke motor die ons gedrag richting en energie geeft.
Op biologisch niveau speelt de neurotransmitter dopamine een centrale rol in motivatie. Dopamine wordt vaak simpelweg het beloningsstofje genoemd, maar dat doet het tekort. Dopamine zorgt er niet alleen voor dat we ons goed voelen als we iets bereiken, het zet ons vooral aan tot actie. Dopamine motiveert ons om op zoek te gaan naar beloningen, uitdagingen en nieuwe kansen. Wanneer we anticiperen op iets positiefs, stijgt de dopamine-activiteit al voordat de beloning daadwerkelijk is verkregen. Hierdoor worden we aangezet om te bewegen richting datgene waarvan we verwachten dat het goed of prettig zal zijn.
Deze rol van dopamine heeft diepe evolutionaire wortels. In de oertijd was motivatie essentieel voor overleving. Voedsel, voortplanting, veiligheid: zonder motivatie om actief op zoek te gaan, hadden onze voorouders weinig kans gehad. Organismen die meer gemotiveerd waren om voedsel te zoeken, gevaar te ontwijken of partners te vinden, hadden simpelweg een grotere kans om hun genen door te geven.
Beloningsleren speelt hierbij een belangrijke rol. Beloningsleren verwijst naar het proces waarin gedrag wordt bekrachtigd doordat het gevolgd wordt door een prettige uitkomst. Als een handeling succes oplevert, stijgt de kans dat we die handeling in de toekomst herhalen. Dopamine is ook hierin belangrijk: het niveau van dopamine-aanmaak stijgt als we onverwachte beloningen ontvangen, wat ervoor zorgt dat we leren welk gedrag effectief was. Deze vorm van leren, bekend als operante conditionering, maakt dat motivatie niet alleen biologisch maar ook gestuurd wordt door ervaring.
Intrinsiek versus extrinsiek
Er zijn verschillende soorten motivatie. Intrinsieke motivatie verwijst naar gedrag dat we uitvoeren omdat het van binnenuit waardevol of plezierig voelt. Denk aan een kind dat eindeloos tekent, puur omdat het daarvan kan genieten. Extrinsieke motivatie komt van buitenaf: gedrag dat gericht is op externe beloningen zoals geld, complimenten of status. In de praktijk zijn beide vormen vaak met elkaar verweven. Iemand kan bijvoorbeeld intrinsiek gemotiveerd zijn om muziek te maken, maar ook genieten van het applaus dat daarop volgt.
Invloeden op motivatie
Motivatie is geen vast gegeven. Stress, uitputting, depressie of chronische tegenslag kunnen het dopaminesysteem onder druk zetten, waardoor motivatie afneemt. Dit zien we terug in aandoeningen zoals depressie, waarbij mensen hun gevoel van initiatief en verlangen verliezen. Zij ervaren niet alleen minder plezier, maar hebben ook minder zin om te handelen. Andersom kunnen stimulerende omgevingen, positieve ervaringen en gezonde levensgewoonten het dopaminesysteem ondersteunen en motivatie versterken.
Er zijn ook theorieën die motivatie breder bekijken dan alleen de biologische drijfveren. Bijvoorbeeld de zelfdeterminatietheorie van Deci en Ryan, die stelt dat mensen gemotiveerd raken wanneer drie psychologische basisbehoeften worden vervuld: autonomie, verbondenheid en competentie. Volgens deze benadering draait motivatie niet alleen om beloning, maar om de behoefte om het leven als zinvol en zelfgestuurd te ervaren.
Motivatie is de kracht die maakt dat we niet blijven waar we zijn, maar steeds weer op weg gaan naar iets nieuws, iets beters, iets dat ons leven de moeite waard maakt!
Geraadpleegde bronnen
Schultz, W. (2015). Neuronal Reward and Decision Signals: From Theories to Data. Physiological Reviews, 95(3), 853–951.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (1985). Intrinsic Motivation and Self-Determination in Human Behavior. New York: Plenum.
Salamone, J. D., & Correa, M. (2012). The Mysterious Motivational Functions of Mesolimbic Dopamine. Neuron, 76(3), 470–485.
Berridge, K. C., & Robinson, T. E. (1998). What is the role of dopamine in reward: hedonic impact, reward learning, or incentive salience? Brain Research Reviews, 28(3), 309–369.
Panksepp, J. (1998). Affective Neuroscience: The Foundations of Human and Animal Emotions. New York: Oxford University Press.